Jak prawidłowo ustawić system spawania?

Kiedy użytkownik jest rzeczywiście gotowy do spawania? Gdy przygotował już element spawany, system jest włączony, rękawice i przyłbica są nałożone, a przewód gazowy jest już podłączony? Co dalej? Nasz artykuł na blogu zawiera odpowiedzi na przykładzie spawania ręcznego MIG/MAG.

1) Materiał podstawowy

Na długo przed pytaniem o sposób ustawienia systemu spawania konieczne jest zidentyfikowanie metalu, z którego wykonany jest element spawany — jest to podstawą wszystkich dalszych kroków. Najczęściej materiał jest oczywiście znany spawaczowi. Jeśli nie, pomocnych może być kilka metod testowych:

/ Wrażenie wizualne: Wytrenowane oko może na pierwszy rzut oka stwierdzić, czy materiał jest ze stali, stali nierdzewnej, aluminium, czy innych metali. Najwięcej można rozpoznać po kolorze. Tępy, ciemnoszary kolor wskazuje na dużą zawartość żelaza. Jasny i lśniący oznacza stopy chromowo-niklowe.

/ Test magnetyczny: W razie wątpliwości, w identyfikacji materiału może pomóc magnes. Tylko stal, nikiel i kobalt są magnetyczne w temperaturze pokojowej. Jeśli materiał jest silnie przyciągany do magnesu, to zazwyczaj jest to stal niskostopowa. Jeśli między materiałem a magnesem występuje słabe przyciąganie, to prawdopodobnie jest to stopowa stal nierdzewna. Aluminium nie jest magnetyczne.

/ Utlenianie: Jeśli na elemencie spawanym powstały plamy rdzy, to jest to stal. Stale nierdzewne, znane również jako stal chromowa i aluminium, nie rdzewieją.

/ Waga: To kryterium jest szczególnie istotne w odniesieniu do aluminium. Stal ma znacznie większą gęstość niż aluminium i dlatego jest — przy tej samej wielkości — około trzy razy cięższa.

2) Spoiwo

Zanim użytkownik rozpocznie pracę, musi wybrać odpowiedni drut elektrody. Elektroda musi być przy tym dopasowana do materiału podstawowego i mieć wyższą jakość w porównaniu do niego. Powód: podczas spawania pierwiastki stopowe w materiale podstawowym i w drucie elektrodowym odparowują z powodu ciepła. Gdyby użyto spoiwa tego samego gatunku, spoina byłaby w efekcie końcowym gorszej jakości — należy temu zapobiec.

3) Gaz osłonowy

MIG/MAG oznacza spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazów aktywnych lub w osłonie gazów obojętnych. Oba są znane jako spawanie łukowe metali w osłonie gazów ochronnych. Który proces jest ostatecznie stosowany i jak wygląda w związku z tym wybór gazu osłonowego, jest również zależne od materiału podstawowego. Stale — od niestopowych do wysokostopowych — spawa się metodą MAG z wykorzystaniem mieszaniny argonu i CO₂. Spawanie metodą MIG jest stosowane w przypadku metali nieżelaznych, takich jak aluminium lub magnez. Do tego celu wykorzystuje się gazy obojętne, tj. argon, hel i mieszaniny z nich wykonane.

4) Ilość gazu

Jako następny otwiera się zawór gazowy i ustawia ilość gazu. Jest na to praktyczna zasada:

Ilość gazu (litry/minutę) = średnica drutu (milimetry) × 10

Na przykład, jeśli stosowany jest drut o średnicy jednego milimetra, wówczas w zamkniętym warsztacie wystarcza dziesięć litrów na minutę. Jeśli panuje przeciąg, potrzeba więcej gazu.

5) Przewód masy

Przed ustawieniem systemu spawania należy podłączyć przewód masy. Zacisk przyłączeniowy powinien być umieszczony jak najbliżej miejsca spoiny. Jeśli używany jest stół do spawania, zacisk przyłączeniowy może być zamontowany na stole, w innym przypadku musi być przymocowany bezpośrednio do elementu spawanego.

6) Ustawienie systemu spawania

Najważniejszymi parametrami ustawianymi podczas spawania MIG/MAG są: prędkość podawania drutu (w metrach na minutę), natężenie prądu (w amperach) oraz napięcie (w woltach). Są one zawsze zależne od grubości materiału i pozycji spawania.

Parametry te wpływają na siebie nawzajem i muszą być idealnie do siebie dopasowane. Nowoczesne źródła spawalnicze posiadają charakterystyki synergiczne (zwane również „synergic lines” — liniami synergicznymi). Są to programy do spawania, które dostosowują inne istotne parametry w tle, gdy spawacz ustawi jedną z wielkości na panelu obsługowym.

Najczęściej spawacz ustawia natężenie prądu. Z zasady przyjmuje się, że jest to około 50 amperów na milimetr grubości blachy. Jednakże, jeśli poruszamy się w zakresie coraz grubszej blachy, czynnik ten zostaje zredukowany do 40 lub nawet 30 amperów — ponieważ trzeba zredukować już i tak wysokie ciepło oddawane. Pozycja spawania również wpływa na tę zasadę. Jeśli, na przykład, spawanie odbywa się w pozycji PF, używany jest mniejszy prąd, tak aby ograniczyć negatywny wpływ grawitacji na jeziorko spawalnicze. Ponadto, należy przestrzegać zastosowanych charakterystyk. Na przykład, jeśli spawanie odbywa się z wykorzystaniem łuku pulsującego, występuje znacznie więcej ciepła. Natężenie prądu może być wskutek tego znacznie zredukowane. Gdy spawacz ustawił parametry na urządzeniu, powinien najpierw przetestować je na arkuszu testowym.

Albo: Aplikacja do doboru parametrów spawania

To brzmi zbyt skomplikowanie? Jest też rozwiązanie cyfrowe! Aplikacje spawalnicze prowadzą intuicyjnie przez podstawowe informacje. Wystarczy wprowadzić jedynie materiał podstawowy, spoiwo, gaz osłonowy, prędkość spawania, rodzaj spoiny i ilość ściegów, a spawacz w krótkim czasie otrzymuje podstawowe zestawy parametrów: prąd, napięcie, prędkość podawania drutu, prędkość spawania, wydajność stapiania i ciepło oddawane.

Za pomocą funkcji kreatora aplikacji Fronius WeldConnect parametry te mogą być także przesyłane bezpośrednio do systemu spawania bezprzewodowo przez Bluetooth. Dzięki temu aplikacja nie tylko pomaga znaleźć odpowiednie parametry, ale także oszczędza czas przy ustawianiu systemu spawania. 

Aplikacja jest dostępna do bezpłatnego pobrania dla systemu iOS w sklepie App Store oraz dla systemu Android w sklepie Google Play.