Ze stadniny koni do hali spawalniczej: droga Cinnamon do zawodu technika aplikacji

Spokojna okolica, idylliczna stadnina koni, samotne życie pośród natury — tak dorastała Cinnamon Digan. Dziś jest technikiem aplikacji w firmie Fronius USA w Brighton, w stanie Michigan. W jaki sposób poprzez konie zafascynowała się spawalnictwem, dlaczego spawanie jest dla niej źródłem adrenaliny oraz w jaki sposób dzięki swoim projektom spawalniczym ofiaruje bezdomnym ludziom i zwierzętom nowy dom, przeczytasz w tym wpisie na blogu.

Wszystko zaczęło się od podkowy

„Nawet końmi mnie do tego nie zaciągną!” — tego o spawaniu Cinnamon Digan powiedzieć nie może. Wręcz przeciwnie. To dzięki stadninie, przy której dorastała, przyszło jej do głowy, aby zostać spawaczką. W wieku 16 lat „Cinn”, jak ją najczęściej nazywają, spawała swoje pierwsze projekty ze znalezionych podków, na przykład małe bałwanki na Boże Narodzenie. Prace te wykonywała w szkole, w ramach praktycznego kursu rolniczego: „Podczas tego kursu poznałam najróżniejsze zawody rzemieślnicze, a także między innymi spawanie. Przynosiłam po prostu moje podkowy i tworzyłam własne dzieła sztuki. Mieliśmy tylko starą spawarkę i można nią było jedynie spawać za pomocą elektrod, co nie jest najlepszą metodą przy drobnych projektach artystycznych. Ale jakoś to działało i od samego początku sprawiało dużą przyjemność”. Cinn fotografowała swoje projekty spawalnicze i udostępniała je w mediach społecznościowych. Bardzo szybko stała się znana jako „dziewczyna, która spawa” i jej małe dzieła sztuki zyskały duże uznanie: „Ludzie byli oczarowani i zachęcali mnie do kontynuowania moich prób ze spawaniem”.

Od tego zaczęła się jej fascynacja. Cinn mogła poszerzyć swoją wiedzę techniczną dopiero, gdy skończyła 18 lat i w ostatniej klasie szkoły średniej dostała możliwość udziału w kursach spawania w szkole zawodowej. Punkty, które za to otrzymała, zostały doliczone do wyników na zakończenie szkoły średniej. Inne uczennice i inni uczniowie chodzili na kursy z matematyki lub nauk przyrodniczych, Cinn zdecydowała się na coś praktycznego i do dziś się z tego cieszy: „Decyzja, żeby porządnie nauczyć się spawać, była bardzo trafna. Od samego początku paliłam się do tego zawodu — to moja pasja”.

Pora na praktykę

Po ukończeniu kursów spawalniczych Cinn chciała wypróbować w praktyce dopiero co zdobytą wiedzę na temat spawalnictwa, dlatego podjęła pracę w niepełnym wymiarze godzin w lokalnym warsztacie spawalniczym. „To naprawdę pomogło mi zrozumieć, jak wygląda spawanie w realu, poza salami lekcyjnymi i szkoleniami”.

Po ukończeniu szkoły średniej Cinn rozpoczęła studia licencjackie na kierunku „Welding & Fabrication Engineering Technology” w Pennsylvania College of Technology, które ukończyła w 2021 roku. Wkrótce potem rozpoczęła swoją obecną pracę w firmie Fronius USA w Brighton. Jej codzienna praca polega obecnie głównie na wsparciu technicznym. Pomaga klientom rozwiązywać problemy, z którymi mają do czynienia podczas prac spawalniczych. Na przykład Cinn pomaga znaleźć idealne parametry spawania, gdy ktoś chce spawać materiał, którego nigdy wcześniej nie używał.

Zawód odbiegający od normy

Wybór praktycznego zawodu w środowisku zdominowanym przez mężczyzn Cinn przypisuje również swojemu dzieciństwu i młodości na wsi: „W okolicy, w której dorastałam, dziewczęta nierzadko majstrowały przy samochodach lub wykonywały inne rzemieślnicze prace. Także mnie sprawiało to przyjemność i było to częścią mojego codziennego życia”. Cinn nigdy nie doświadczyła negatywnych czy sceptycznych reakcji odnośnie wyboru zawodu — wręcz przeciwnie: „Gdy moja rodzina i przyjaciele zauważyli pasję, z jaką spawam podkowy, zaczęli mnie zachęcać do dalszego pogłębiania umiejętności. Zdaję sobie sprawę, że moje aspiracje zawodowe niekoniecznie są zgodne z normą, ale właśnie to uważam za fajne”.

Cinn ukończyła kursy spawalnicze z 11 koleżankami — zatem nie była jedyną dziewczyną. Do tej pory zawsze czuła się doceniana w swojej pracy, także przez kolegów. Niekomfortowo czuje się tylko w wyjątkowych przypadkach, na przykład gdy trzeba podnieść coś ciężkiego. W takich sytuacjach ma czasem wrażenie, że osiąga swoje fizyczne granice. Ale jak dotąd zawsze znajdowały się jakieś rozwiązania: „Mój szef pokazał mi różne sztuczki, na przykład jak najlepiej użyć łomu, aby uzyskać większą dźwignię”.

Żegnajcie stereotypy

Według Cinn wiele stereotypów dotyczących roli kobiet jest zakorzenionych tylko w ich umysłach: „Chociaż stereotypy dotyczące płci wciąż istnieją w branżach takich jak nasza, wierzę, że wiele z nich to tylko wyobrażenia. Nie raz źle interpretowałam czyjeś słowa, na przykład kiedy kolega w pracy proponował mi pomoc. Myślałam: „Czy on próbuje mi teraz pomóc, bo myśli, że nie potrafię tego dobrze zrobić? Byłam w takich przypadkach nieco podejrzliwa, chociaż to przecież normalne, że pomagamy sobie nawzajem, niezależnie od płci”.

Cinn postrzega kampanie poświęcone sytuacji kobiet w branży spawalniczej jako ważny element służący przełamywaniu stereotypów i prowadzący do zwiększenia zainteresowania kobiet spawalnictwem. Jej zdaniem nie są one jednak głównym powodem, dla którego coraz więcej kobiet interesuje się tym zawodem: „Myślę, że to znak naszych czasów, że w firmach zajmujących się spawalnictwem rośnie liczba kobiet-specjalistów. Jednocześnie coraz więcej mężczyzn wybiera zawody zdominowane przez kobiety, takie jak pielęgniarstwo. Ludzie są bardziej otwarci na robienie tego, co naprawdę chcą robić. Nie boją się już tego, jak ludzie ich postrzegają lub jaka jest norma społeczna. Nowe pokolenie mówi po prostu: „Hej, Ty robisz to, ja robię co innego. Oboje robimy to, co nas uszczęśliwia. I to jest okej”.

Spawanie w pojęciu Cinn: Pure Action

Cinn kieruje się tym mottem w swojej pracy. Kiedy z nią rozmawiasz, możesz poczuć pasję, z jaką podchodzi do swojej pracy. „To co mnie fascynuje w spawaniu, to z jednej strony kwestie artystyczne, ale z drugiej strony to, że mogę rzeczy naprawiać, składać. Poza tym jest to rzemiosło, które udało się opanować niewielu ludziom. Jest to coś wyjątkowego i właśnie to w tym lubię. Spawanie to dla mnie zastrzyk adrenaliny — to jest ekscytujące, to czysta akcja. Ta praca nie jest ani trochę nudna” – podsumowuje swoją miłość do zawodu. W spawaniu ekscytuje ją również to, że pod koniec dnia widzisz wyniki: „To zajęcie wymagające niesamowicie dużej zręczności. Gdy widzisz, że wszystko zostało ustawione poprawnie i że na przykład spoina przebiega tak, jak zaplanowałaś, odczuwasz niezwykłą satysfakcję” – mówi Cinn.

Spawanie dla dobrego celu

Pasja Cinn do spawania znajduje również odzwierciedlenie w jej zaangażowaniu na rzecz organizacji charytatywnej Rescue Rebuild, która zatrudnia wolontariuszy do budowy i remontów schronisk dla bezdomnych oraz wybiegów dla zwierząt. Cinn pracuje dla organizacji od niedawna, ale uwielbia czynić dobro. „To wspaniała sprawa, ponieważ mogę odwdzięczyć się społeczności i mogę pomagać innym. Zdecydowanie chciałabym długoterminowo angażować się w projekty z Rescue Rebuild”. Ostatnio pomogła organizacji zbudować metalowe wybiegi dla szopów. „Zrobiliśmy wszystko: od wylewania betonu, przez cięcie metalu, aż po spawanie. Mieliśmy ogromną frajdę i wszyscy uczyliśmy się od siebie nawzajem”, podsumowuje Cinn.

„Jeśli spawanie sprawia Wam przyjemność: Go for it!”

Wszystkim zainteresowanym spawaniem i aspirującym do kariery w spawalnictwie, zwłaszcza kobietom, Cinn radzi: „Po prostu zrób to, bez względu na to, co myślą inni lub co mówi norma społeczna” i dodaje „Myślę, że w roku 2022 wreszcie zrozumieliśmy, że w zasadzie nie ma znaczenia, czy zawód jest zwykle wykonywany przez kobiety, czy przez mężczyzn. Jedyną naprawdę ważną rzeczą jest to, że każdy robi to, czego naprawdę chce i co sprawia mu przyjemność. O to właśnie chodzi. I jeśli spawanie sprawia Wam przyjemność: Go for it!”

Chcesz wiedzieć, co inne kobiety mają do powiedzenia o swoich doświadczeniach ze spawaniem? Zachęcamy do zapoznania się z naszym wpisem na blogu o Laeli Holden i śledzenia kolejnych wpisów na bieżąco. Temat „Kobiety w spawalnictwie” będzie nam towarzyszył w nadchodzących miesiącach na tym blogu!